20 sty 2013

Szkoła w Japonii

Szkoła w Japonii   

  Japoński system szkolnictwa składa się z pięciu etapów:  

1. Przedszkole (3-6 lat),

2. Sześcioletnia szkoła podstawowa (6-12 lat),
3. Trzyletnia szkoła średnia niższego stopnia - tzw. "środkowa" (12-15lat - odpowiada naszemu gimnazjum),
4. Trzyletnia szkoła średnia wyższego stopnia (15-18 lat),
5. Szkoły wyższe. 

W odróżnieniu od naszych szkół rok szkolny w Japonii trwa od 1 kwietnia do marca:
 pierwszy semestr rozpoczyna się w kwietniu i kończy w lipcu,
 semestr drugi trwa od września do grudnia,
 a trzeci semestr od stycznia do marca. 

W ciągu roku szkolnego jest: 
 40 dni wakacji letnich,
 2 tygodnie ferii zimowych w okresie noworocznym
 2 tygodnie ferii wiosennych, na koniec roku szkolnego.
 Oprócz tego dzieci nie chodzą do szkoły w święta państwowe. 

 W tygodniu szkolnym nauka zaczyna się w poniedziałek i w większości szkół kończy się koło południa w sobotę.
 Zajęcia w szkole najczęściej trwają od godziny 8.30 - najpierw odbywa się apel poranny,
 a potem przed 9:00 rozpoczynają się lekcje. Lekcje trwają 50 minut, a przerwy między każdymi zajęciami 5 minut.
Przed południem są 4 lekcje, około godziny 12:30 jest lunch i od 13:00 zaczyna się pierwsza popołudniowa lekcja. Ostania lekcja kończy się około godziny 15:00.

 Liczba uczniów w klasie ustalana jest odgórnie według wytycznych Ministerstwa Edukacji i dlatego często dochodzi do takich paradoksów, że np. jedno skrzydło budynku szkolnego zostaje zamknięte, bo jest mało klas, ale za to w każdej klasie jest po 40 dzieci. 

 Wielu uczniów zostaje jednak w szkole do godziny 17:00-18:00 na zajęciach sportowych i w kółkach zainteresowań.. W szkołach zawsze jest boisko 200 metrowe, 25 metrowy basen pływacki, a w salach gimnastycznych dwa boiska do koszykówki.

 Do przedmiotów nauki w szkole podstawowej należą: język japoński, arytmetyka, przyroda, ogólna wiedza o społeczeństwie, wychowanie fizyczne, muzyka, plastyka, zajęcia praktyczno-techniczne. Angielski zaczyna się od pierwszej klasy szkoły średniej niższego stopnia.
Programy szkolne dostosowane są do tzw. średniego poziomu, a uczniowie rozmieszczani w klasach według założenia, że w każdej klasie powinno być trochę niezdolnych, najwięcej średniozdolnych i trochę bardzo zdolnych. 

 Uczeń musi zabierać ze sobą do szkoły: tornister, czapkę, tenisówki do chodzenia po szkole, strój gimnastyczny, kąpielówki i inne dodatki określone przez szkołę. Szczególnie ważny jest kolor stroju gimnastycznego i czapki ponieważ dzięki nim wiadomo, z której klasy jest dany uczeń. Każda szkoła określa w regulaminie szkolnym inne kolory czapek i strojów gimnastycznych dla swoich uczniów.

 Obowiązkiem uczniów i nauczycieli jest utrzymanie szkoły w czystości. Każdego dnia poświęca się na to trochę czasu. Klasy są podzielone na grupy, które na zmianę sprzątają klasy, korytarze, toalety i inne wspólne pomieszczenia. Niektóre szkoły mają również obsadzone kwiatami ogródki pielęgnowane przez uczniów.


Edukacja jest niezwykle istotna dla Japończyków. Rodzice wydają średnio jedną trzecią swoich zarobków na edukację swoich dzieci. Wszystkie japońskie dzieci w wieku od 6 do 15 lat muszą chodzić do szkoły. Wiele z nich zaczyna naukę wcześniej, w wieku trzech lub czterech lat, kiedy idą do przedszkola. Prawie wszyscy uczą się dłużej, kończąc szkołę w wieku 18 lat. Niemal jedna trzecia idzie do szkoły wyższej.
Niektórzy uczniowie wybierają szkołę średnią wyższego stopnia z dala od domu, bo są zdania, że pewne szkoły są lepsze od innych. Uczeń, który skończy dobrą szkołę średnią, łatwiej zda na dobry uniwersytet, a później nie będzie miał kłopotu ze znalezieniem dobrej pracy. Dlatego do niektórych szkół bardzo trudno jest się dostać. We wszystkich trzeba zdawać egzaminy wstępne, a każda szkoła ma prawo przygotować swoje własne pytania egzaminacyjne.                         

Większość egzaminów do renomowanych szkół jest bardzo trudna, więc wielu uczniów uczęszcza południami, albo w soboty i niedziele, do specjalnych szkół korepetycyjnych (juku), które przygotowują do zdania egzaminów. 


UNIWERSYTECKIE ŻYCIE:
Dla studentów rok nauki zaczyna się w kwietniu i kończy w styczniu lub w lutym. Wakacje zaczynają się zazwyczaj w końcu lipca. Przerwa zimowa przeważnie jest bardzo krótka - 2 lub trzy dni.
Godzina lekcyjna trwa od 90 do 100 minut. Wykłady z danego przedmiotu są zwykle wykładane raz w tygodniu przez cały rok. Egzaminy przeprowadza się zazwyczaj na koniec roku.
Uniwersytety rzadko posiadają akademiki, więc uczniowie zmuszeni są mieszkać w domu, bądź też wynajmują sobie mieszkania. Uniwersytety są płatne, a ceny bardzo wysokie. Najczęściej to rodzice opłacają studia, czasem studenci pracują i zarabiają na siebie. Dostępne są także różnorakie stypendia.

Japoński system szkolny był przez długie lata uważany za jeden z najlepszych na świecie. Dowodem były pierwsze miejsca zajmowane przez japońskich uczniów w międzynarodowych rankingach. Począwszy od lat 90. szkoła japońska weszła jednak w fazę narastających problemów: zobojętniali uczniowie bez pasji poznawczej, nie wykonujący poleceń nauczyciela i nie słuchający tego co mówi, coraz gorsze wyniki rankingów, coraz więcej uczniów wagarujących bądź wręcz odmawiających pójścia do szkoły.
Jednocześnie nie są to szkoły złe - nauczyciele się na ogół starają, szkoły są w większości wolne od narkotyków i wpływów środowisk przestępczych, klasy i korytarze są czyste i zadbane. 


 
Japońskie ściąganie
A ty cieszysz się ze ściągi w długopisie :|] 


Mundurki Szkolne
Pierwsze japońskie mundurki szkolne wprowadzono pod koniec XIX wieku. Dziś mundurki znajdują się w powszechnym użyciu zarówno w szkołach publicznych jak i prywatnych. Ponadto używane są w niektórych szkołach wyższych dla kobiet. W języku japońskim mundurek nosi nazwę seifuku (制服).

Gakuran
 
Gakuran (学ラン) lub tsume-eri (詰め襟) to mundurki szkolne dla chłopców używane w wielu szkołach w Japonii. Zazwyczaj są koloru czarnego, ale niektóre szkoły używają również ciemnoniebieskich lub granatowych.
Górna część mundurka posiada stojący kołnierz i jest zapinana na guziki ozdobione godłem szkoły. Spodnie mają proste nogawki i są jednego koloru. Noszony z nimi pasek jest zazwyczaj czarny. Niektóre szkoły wymagają, aby uczniowie nosili spinki przy kołnierzu przedstawiające szkołę lub klasę.
Drugi guzik (licząc od góry) męskiego mundurka może zostać oddany dziewczynie, co traktowane jest jako wyznanie miłosne. Guzik ten znajduję się najbliżej serca i uważa się, że zawiera uczucia z całego, trzyletniego pobytu w szkole. Praktyka ta stała się popularna za sprawą opowieści  Daijun Takedy
Tradycyjnie gakuran noszony jest z dopasowaną do niego (zazwyczaj czarną) czapką, jednakże dziś zwyczaj ten jest mniej powszechny.






Strój Marynarski

Strój marynarski (セーラー服 - sērā-fuku) jest powszechnie stosowanym krojem mundurka noszonym przez dziewczęta w szkołach średnich oraz czasami przez uczennice szkół podstawowych.
 Mundurki te składają się z bluzy powiązanej z kołnierzem w marynarskim stylu i plisowaną spódnicą. Są dwa warianty zależne od pory roku - na zimę i na lato. Różnią się długością rękawów i tkaniną. Wstążka wiązana jest z przodu i przyczepiona jest do bluzki przez pętlę. Również wstążka ma kilka odmian. Wyróżnić można wstążki w formie krawatów, apaszek czy sznurków. Często używane kolory wstążek to: ciemny niebieski, biały, szary, jasnozielony i czarny.
Buty, skarpetki i inne dodatki czasami są częścią mundurka. Te skarpetki są przeważnie ciemnoniebieskie lub białe. Buty mają kolor brązowy lub czarny. Luźne skarpetki, mimo że nie są zalecaną częścią mundurka, są noszone przez modne dziewczęta razem ze strojem marynarskim.



 Posiłki
Posiłki szkolne dzielą się na dania podawane w szkolnej stołówce, które są typowe dla tego typu kuchni oraz na przygotowywane dzieciom przez mamy drugie śniadania nazywane ōbento. Ōbento to małe dzieła sztuki: pakowane w pudełka z laki składają się z dużego wyboru potraw kuchni japońskiej w niewielkiej ilości, skomponowanych kolorystycznie (przestrzegany kanon do biały, brązowy, zielony i różowy) i ozdobionych piklowanymi warzywami. Jako że chleb jest raczej niepopularny w Japonii, nikt nie próbuje zastępować ōbento kanapkami.
                                                               
                                                               Starszy ma lepiej ? 
Istotną kwestią związaną ze szkolnymi realiami jest system starszeństwa. Uczniowie z młodszych klas (kohai) muszą zachowywać się wobec starszych uczniów (sempai) w sposób nienaganny, zwracać do nich grzecznie i sprzątać po nich po zajęciach dodatkowych. Ta wywodząca się z konfucjanizmu hierarchia oparta na starszeństwie jest typowa w całym japońskim społeczeństwie. Stąd też sensei (nauczyciel) to zawód cieszący się ogromnym szacunkiem w Japonii. W dosłownym tłumaczeniu oznacza „tego, który urodził się wcześniej".

Chcielibyście coś więcej wiedzieć o szkole w Japonii ?
Piszcie : twwandeciara@gmail.com

2 komentarze:

  1. Mam pytanie co do wstążek, czy są oddzielne kolory do poszczególnych klas, czy może tylko podzielenie na szkoły(podstawowa, nisza szkoła średnia itp.), czy może jeszcze na szkoły czyli osobne budynki? Z góry dziękuję♥

    OdpowiedzUsuń